مدل تجارت قدیمی برای نرم افزارها، عبارت از یک بار پرداخت برای استفاده نامحدود از نرم افزار بوده است.
در یک مدل تجاری ابری، پرداختی مشتری به ارائه دهنده بر اساس میزان مصرف است، که این امر بسیار شبیه شرکتهایی است که برای کارکردهایی مانند آب، گاز و برق همگانی هزینه دریافت می کنند و از سوی دیگر این مدل بر اقتصاد مقیاسی متکی است تا بتواند برای کاربران هزینه ها را پایین بیاورد و سود بالایی برای ارائه دهندگان نیز تامین کند . امروزه، آمازون در اصل ابری متمرکز را ارایه می دهد که از چند کامپیوتر ابری EC2 و ابر داده ای S3 تشکیل شده است.
مدل تجاریگریدها، مدلی پروژه محور است که کاربران و یا جامعه مورد نظر در آن براساس تعداد خاصی از واحدهای خدمات (مثلا ساعت CPU) که می توانند مصرف کنند شناخته می شوند.
برای مثال : تترا گرید به همین شکل عمل می کند و در آن نیاز است تا طرحهای به مراتب پیچیده تری برای تعداد قدرت پردازشی روزافزون آن نوشته شود. این شرکت بیش از یک دوجین سایت گرید دارد که همگی در نهادهای مختلف در سراسر کشور میزبانی می شود. هنگامی که یک نهاد با مجموعه ای از منابع به تتراگرید می پیوندد، این شرکت آگاه است که دیگر اعضای این مجموعه نیز اکنون می توانند از این منابع در سراسر کشور استفاده کنند. همچنین این واقعیت را نیز می داند که امکان دسترسی به چندین سایت گرید دیگر را نیز پیدا می کند.
همچنین تلاشهای دیگری نیز برای ایجاد یک اقتصاد مشبک (گریدی) برای یک زیرساخت گریدی جهانی وجود دارد که تجارت، مذاکره، پشتیبانی و تخصیص منابع را بر اساس سطح خدمات ارائه شده، خطر و هزینه، و ترجیحات کاربران، حمایت می کند؛ تا کنون، تبادل منابع (مانند تجارت حافظه ها برای چرخه های پردازش)، مزایده ها، هماهنگی منابع براساس نظریه بازی، ارزهای مجازی، کارگزاران منابع و واسطه ها، و سایر مدلهای مختلف اقتصادی مطرح شده است و مورد استفاده عملی قرار گرفته است
معماری گریدها در اواسط دهه 90 میلادی برای رسیدگی به مسایل پردازشی در مقیاس بزرگ طراحی شدند و با استفاده از یک شبکه از ماشینهای کالای برای اشتراک منابع آغاز به کار کردند که قدرت پردازشی مقرون به صرفه ای را تنها به وسیله ابرکامپیوترها و خوشه های بزرگ اختصاصی در آن زمان، ارایه می دادند. انگیزه اصلی این بود که این منابع پردازشی با کارایی بالا، گران و به سختی قابل دسترسی بود و بنابراین نقطه شروع، استفاده از منابع فدرال بود که می شد با آن امکان پردازش، ذخیره سازی و استفاده از منابع شبکه را از چند موسسه پراکنده در موقعیتهای جغرافیایی گوناگون فراهم کرد؛ و این منابع به طور کلی ناهمگن و پویا بودند.
گریدها پروتکلها و خدمات را در پنج لایه مختلف با نام معماری پروتکل گرید ارایه می دهند در لایه پارچه ای، گریدها امکان دسترسی به انواع منابع مختلف از جمله پردازش، ذخیره سازی، منابع شبکه، کد مخزن، و غیره را فراهم می آورند. گریدها معمولا تنها به اجزای پارچه موجود متکی هستند، به عنوان مثال، مدیران منابع محلی.
درخواست
اشتراکی
اتصال
پارچه
Www.pishgamanasia.com
https://t.me/pishgamanasia